SEVGİLİYE VE HAYATA SON MEKTUP

Sözlerime başlamadan önce iyi olmadığını bildiğim halde nasılsın diye sormak geliyor içimden. bu mektubun eline geçeğini konusunda şüphelerim olsa da
eline gececiğini düşünerek yazıyorum son satırlarımı sana
sevgin ve aşkın ilk günkü gibi tertemiz içimde dursa da
bunu sana inandırmak ne kadarda zor olsa da
anlayacaksın beni mektubun son satırlarımda

eski günlerdeki gibi ,rengi sevdiğin papatya rengi değil, kokusu da farklı ağır bir ayrılığın küf tutmuş tozlu raflardaki sarı sayfaların kokusu bu. Sana söyleyecek sana anlatacak o kadar çok şeyim var ki bilemezsin
ola ki bu mektubu okuduğunda bana koşmak için can havli ile dışarı çıkacaksın ,sorma neden…! oku sadece

Ayrılma nedenimizi içim acıyarak hatırlatmak isterim sana ,hani o parkta benim ile birlikte gülen eli elimin içinde bir erkek ve de o anı bir ambulansın kenarında göz yaşları içinde izlemen o günün sonunda yoluma çıkıp ‘ben seni ne kadar sevdim bilemezsin ama sen beni sevdiğini söylediğin cümleler kadar sevmişsin ve ilk yağmur damlaları ile silmişsin.ayrıca şapka o güzel saçlarına hiç yakışmamış ve ben sana artık seni sevmiyorum derken ne kadar kötü bir yalancı olduğumu anlamıştım, Aslında tam istediğim bir olaylar zinciri oldu

Şimdi neden bana bunları yazıyorsun dersen artık öğrenmen gereken ve hayatının en güzel anlarını ve sonunda karanlıklara sürükleyen beni tanımanı istedim
Tüm o ayrılma olaylarının ve gördüğün o sahneler tamamen bir oyundu ve amacına ulaşmıştı
Ayrılmamızdan 6 ay önceydi o zaman başladı bu tedavisi olmayan hastalık,iş yerinde düşüp bayılmamla ortaya çıktı her şey ,doktorların şüphelendiği bir şey vardı ve bir çok test sonunda o acı sonuca ulaştılar.3 ay içinde hastalık inanılmaz bir şekilde ilerledi ve artık ayakta tedavinin olanaksız hale geldiğini bir an önce hastanede müşaiyide altında kalmamı söylediler bunu sana söyleyemedim bitirmen gereken bir okulun ve iyi olmamı istediğin bir kalbin vardı.ve yine hastanede bir gün istemeye ,istemeye iki hemşirenin konuşmalarına kulak misafiri oldum, aralarında geçen konuşmada benim ismin ve soy ismim geçiyordu ve en çok birkaç aylık ömrüm kaldığını telaffuz ediyorlardı, zor bir ameliyat olacağını ve kurtulmasının pek mümkün olmayacağını konuşuyorlardı ,o zaman doktorların neden bu kadar ısrarcı tavrını anlamıştım, o birkaç dakika sadece seni düşündüm bensiz nasıl yaşarsın diye sonrada kendimi düşündüm ve bunu sana nasıl söylerim dedim ve doktorların yanında buldum kendimi ,sadece bir gün izin istedim ve hastalığımın ne derecede olduğunu’ da öğrendim ,imkansız olduğunu söylediler ve onlara sen ve beni anlattım tüm sorumluluğu üzerinize alırsanız ve bir ambulans eşliğinde kabul ettiler.artık kendimi düşünmekten geçtim senin o halini düşünür oldum ve Sonrasında kuzenim Mehmet e gittim olanları anlattım ve yardım istedim, tereddütsüz kabul etti ve senin geleceğin gün her zaman gittiğimiz papatya parkına gittik, saçlarımın bir kısmını kesmişlerdi o halimi görmemen için şapka takmıştım ve senin geldiğini gördüm uzaktan ve o an Mehmet’in elini tutup mutlu bir tablo çizdim yüzüm sana dönüktü senin beni izlediğini biliyordum sonra kenara çıktığını fark ettim ve gözlerime hakim olamıyordum ve sana sırtımı döndüm Mehmet akan göz yaşlarımı gizlemek için başımı omzuna koydu ve yüzümü gizledi ve sen gittin bizde son kez eve gittik ambulansla araba evin karşısındaydı tam evden çıktığımızda sen çıktın karşıma bir an anlayacaksın sanmıştım ama o halin tüm dünyaya gözlerini kapamış tek düşündüğün benmişim gibi geldi ve
Ben seni ne kadar sevdim bilemezsin ama sen beni sevdiğini söylediğin cümleler kadar sevmişsin ve ilk yağmur damlaları ile silmişsin.ayrıca şapka o güzel saçlarına hiç yakışmamış’ ve arkana bakmadan gittin iyikide bakmadın çünkü bekleyen ambulansa sedye ile bindim,o günün sabahında ameliyat olacaktım şimdi ameliyata girmeme birkaç saat kaldı umudumu yitirmedim ama çok az bir şansım olduğunu ve ameliyat olmazsam bir elin parmakları kadar günüm kaldığını biliyorum,
İşte böyle, yazının benim olmadığını anlamışındır , sayfanın kıvrılması da benim göz yaşlarından dolayı değil benimki yastığımın iki kenarına damlıyor. Ben söylüyorum kardeşim yazıyor. Eğer bu ameliyat başarılı geçerse bu satırları hiç okumayacaksın ama eğer şu an bunları okuyorsan bil ki seni gören gözlerim, elini tutan ellerim aşkınla yanan kalbim çoktan toprakla
( bu mektup buruşmuş bir şekilde hakanın evinin önünde bulundu ama hakanda hiçbir iz yoktu o günden sonra hakanı’ da gören olmadı bir meçhul gibi kayıplara karıştı, sadece evinde masanın üzerinde nereye gittiğini anlatan birkaç satır bulundu)
ve o satırlar şöyleydi………..

( en kısa zamanda yazacağım)
fatih_han545@hotmail.com