Hayatımın Son Sahnesi

HAYATIMIN SON SAHNESi

Yaşamin kiyisinda bir hayat yaşiyorum ne onu unutabiliyorum nede ellerini tutabiliyorum elimde kalan hatirlamak için bir resmi ve ömür boyu unutmayacağim son sözleri var. Ne kadar aci onu hatirlamak, uzun siyah saçlarinda dans etmek gözlerinde karanliğin işiğini aramak gülüşünde tüm dertleri unutmak, canim derken tüm benliğimi rüzgara birakmak, ne güzeldi sesizce saatlerce susmak .ne kadar aci şimdi onu hatirlamak , Şimdi çok uzaklarda gözümün görmediği ellerimin tutmadiği bir diyarda bensiz yaşamini sürdürüyor. Ve ne kadar aci şimdi onu başkasi ile hatirlamak.Şimdi yaşamin kiyisindayim bir karar aşamasinda tüm bu düşünceler sarmişken benliğimi uçurumun ucunda seni görüyorum ve son bir adim kaldi ve ne kadar aci ki gittiğim yerde sen yoksun.

Henüz yaşim 19-20 annemi ve babamin uzun yillar önce bir trafik kazasinda kaybetmiş onlardan kalan bahçeli ufak bir evde yalniz yaşayan fazla dostu olmayan ,sakin bir hayati tercih eden bir gençtim , gözümdeki hayat o kadar toz pembe ki göremiyorum güzellikler arkasinda saklanmiş acilari,o kadar güzel ki hayat her bir ayrintidan mutluluk duyacak kadar severdim hayati,uyaninca açardim penceremi bir ilk bahar sabahi yüzüme yansiyan güneş gözlerimi kamaştiriyordu ,gözlerimi kaçirmak için bahçedeki büyük söğüt dallarinin gölgesine çekiyordum kendimi, dallarina konan kuşlar ne güzelde günaydin diyordu, kollarimi açip yeni bir güne tebessümle günaydin demek ne kadar güzeldi. Ne kadar güzeldi söğüt altinda kurduğum hayaller. Ne kadar güzeldi hayallerimi süsleyen sen olunca .gözlerimi kapattiğimda yaz yağmurun altinda uçsuz bucaksiz yeşillikler arasinda . ayakkabilarimizi çikarip yağan yağmura aldirmadan elimde elin saatlerce koşmak ne güzeldi yorulduğunda sirt üstü yatip gökyüzüne yağan yağmura bakmak sonra dönüp o halini seyretmek, saçlarinin süzülen yağmurun izlemek ve açtiğimda gözlerimi o söğüt altinda bunlarin gerçekleşecek hayaller olduğunu bilmek ne kadar güzeldi.
ilk taniştiğimiz günü hatirliyorum ne kadarda tartişmiştik karanlikta koltuk numaralari göremediğimiz bir sinema bileti yüzünden sonra yan yana olduğumuzu hatirlatinca görevli sinemada onlarca gözü üzerimizde hissetmiştik ilk seans bitene kadar hiç sesimiz çikmamişti aslimda film komedi filmiydi bir kutu misirla döndün ikinci yari sonra alabildiğine gülmüştün o halin perdedeki filmden çok daha güzeldi ve bana yeter artik birazda filmi seyret inan film benden daha komik demiştin karanliklar içinde yüzümün kizardiğini hissetmiştim ve film bitene kadar gülmüştük çikişta, bir neskafe için ben mi yoksa sen mi davet edersin demiştin ve böyle başladi sonun başlangici. Her geçen gün biraz daha beni buluyordum sende ilk elini tuttuğumu hatirliyorum müthiş bir yilbaşi akşamiydi gökyüzünden kar taneleri ikimiz için yer yüzüne iniyordu sanki, çevremizde eğlenen insanla işiltisi altinda içime siğmayan bi sevgiyle usulca elini tutuşum ve tebessümle yüzüme bakişin ve hissettiğim elin. sevgin ve omzuma yaslanan saçlarin olmuştu. Bir seneyi sevgi dolu günlerle geçirmiştik.unuttuğumuz bazi hayatin gerçekleri vardi askerlik dönemi gelmişti.bir an önce gidip tekrardan ikimiz için yeni bir yaşama başlamak istiyordum kurduğum tüm hayallerde o vardi.oda bunu biliyordu ayrilmak hayli zor olmuştu 18 aylik bi ayrilik dönemi bizi bekliyordu, ilk zamanlar sik sik ariyordu beni bende onu hafta sonlari aramak için çarşi iznine çikiyordum 7 ve 8 aylarin sonunda konuşmalar zayif ve kisa sürmeye başlamişti, bir anlam veremiyordum sorduğumda mutlaka önemli bir işi olduğunu söylüyordu ve görüşmemiz aydan aya olmaya başlamişti üstelik ben ariyordum, (nerden bilirdim hayal kurduğum gözlerinde şimdi bir başkasi olduğunu )

Ve sonunda bitmişti askerlik, içim de elini tutuğum günün heyecani ile ona koşuyordum adeta, ve hayatimin sürprizini yapmak için bankada bulunan paramin yaklaşik üçte birini çektim bir kuyumcuya gidip özelle süslettiğim yüzüğünü aldim henüz haberi yoktu döndüğünden koşa koşa eve girdim ve biraz çeki düzen verdim resmi bir kiyafet giydim tiraş oldum ,ve evini aradim küçük kardeşi çikti ve bir arkadaşi ile sinemaya gittiğini söyledi, tüm her şey hazirdi yarinlar için, yolda bir çiçekçiden bir tane gül aldim ve bir not yazdirdim notta : hayatimin başladiği bu beyaz perdede yarinlarimda benle yaşlanmak için rol arkadaşim olurmusun. Ve sinemanin önündeki kafede beklemeye başladim filmin bittiğini karşida yoğunlaşan insanlardan anlamiştim yine için heyecanla dolu ellerim titremekteydi ve onu gördüm tüm güzelliği ile çikti .hafiften kafasini çevirdi beni göremeyeceği bir yerde onu seyrediyordum, ve arkasini döndü arkadaşini beklediği belliydi ve arkadaşi gelmişti ona yaklaşarak yanağina içimi acitan bir öpücük kondurdu ve elleri ellerinin arasinda bana doğru yürüyorlardi, hayatimi ve hayallerimi paylaşmak istediğim kiz şimdi başkasinin düşlerinde yeşeriyordu.elindeki çiçeği ve kutuyu masaya biraktim hizlica kapiya yönelmiştim onun o halini görmemek için koşuyordum adeta onlarda kapiya yaklaşmişti göz göze gelmedik ama elindeki alyansi görmüştü. yanimdan geçerken durakladi ve Kaan dur dedi yanindaki arkadaşini içeri gönderdi ve Kaan geleceği olmayan bir hayal kurduk ve bitti 18 ayda düşünmek için çok zamanim oldu ve mert çikti karşima ve bitti sende unut artik dedi aci bir tebessümle sen beni 18 ay beklemedin ama ben sana bir ömrü adamiştim,şimdi git filmden sonra neskafe çok iyi oluyor bilirsin tadini, hiç sesi çikmadi, arkamdan bir ses beyefendi bunlari unutunuz diyordu aslimda ben onlari unutmamiştim onsuzlukla beraber gömmüştüm .hiç durmadan koşuyordum bu kez koşmamin anlami farkliydi hep ona kavuşmak için yoruldum şimdide kaçmak için, ve bitmişti tüm güzelliği ile aci bir şekilde

Yaşamin kiyisinda bir hayat yaşiyorum ne onu unutabiliyorum nede ellerini tutabiliyorum elimde kalan hatirlamak için bir resmi ve ömür boyu unutmayacağim son sözleri var. Ne kadar aci onu hatirlamak, uzun siyah saçlarinda dans etmek gözlerinde karanliğin işiğini aramak gülüşünde tüm dertleri unutmak, canim derken tüm benliğimi rüzgara birakmak, ne güzeldi sesizce saatlerce susmak .ne kadar aci şimdi onu hatirlamak , Şimdi çok uzaklarda gözümün görmediği ellerimin tutmadiği bir diyarda bensiz yaşamini sürdürüyor. Ve ne kadar aci şimdi onu başkasi ile hatirlamak.Şimdi yaşamin kiyisindayim bir karar aşamasinda tüm bu düşünceler sarmişken benliğimi uçurumun ucunda seni görüyorum ve son bir adim kaldi ve ne kadar aci ki gittiğim yerde sen yoksun.


ELVEDA HAYATIMIN SON SAHNESi



BU YAZI CANIM ARKADAŞIM,MÜGE HANIMA ADANMIŞTIR.