KIRIK BİSİKLET

Yorulmak o yaşlarda düşününce şimdi tebessüm kaplıyor yüzümü ne güzeldi gün boyu koşmak bir anlamsızın peşinden. Anlıyorum şimdi ne kadarda anlamlıymış kovaladığımız şey, olmadan sorumluluklar düşünmeden ne geçmişi ne geleceği nede unutup bırakan bir kalbi saatlerce koşmak. Dönünce eve kirli bir surat yorgun bacaklar ama yarın için yine heyecan dolu bir ifade , bilmiyorum çocuk kalabilmek yada onu tam anlamıyla yaşamak bunca rezalet ve sefilliğin içinde kırık bir bisiklete sahip olmak çok zor.

Adı Mehmet : bir ailenin iki kardeşten biri Mehmet, henüz 9 yaşında hayat onun için misketlerinden yansıyan güneş ışığı gibi ter temiz ve saf, yırtık bir ayakkabısı yamalı bir çorabı uzun saçları ve komşunun verdiği bir pantolon hayatındaki tüm serveti, henüz keşfetmemiş içindeki gerçek hazineyi, sürüp gidiyor yaşam onun için ırmaktan akan sular gibi, onunda düşleri vardı sığmazdı içine hayalleri, uçmak ister gökyüzünde uçurtmasıyla birlikte ama hiç biri tutmazdı olmadığı bisikletin özlemi kadar.
Babası inşaat işleri yapıyordu. Kazandığı para ay başını bile getirmiyordu ev kirası mutfak masrafı birde küçük kızının hastalığı maddi açıdan zor bir hayat sürüyorlardı. Annesi evin mutfak masrafları için evlere temizlik yapmaya gidiyordu.Annesi ve babası evde olmadığından kardeşine kendisi bakıyordu Mehmet ama annesi haftada ya bir yada iki gün temizlik işi bulabiliyordu henüz 5 yaşındaydı küçük Semra, doğuştan kalbi delik yaşıyordu, ameliyat gerekiyordu ama babanın ne bir sigortalı işi nede yüksek bir geliri vardı.sadece ilaçlarına ve aylık kontrolü için para kazanabiliyordu
Ailenin bu durumu annesini ve babasını çok üzüyordu . çocuklarına hak ettikleri hayatı veremedikleri için.
Akşam olmuş Mehmet in babası yorgun bir şeklide evin yolunu tutmuştu, Mehmet her akşam olduğu gibi yine babasını yolda karşıladı ve elini tutu. Yürüyorlardı. Mehmet yaşlarında bir çocuk çok alımlı ve kırmızı renkli bir bisikletle yanlarından süzüldü hafifçe, Mehmet gözlerini alamdı bisikletten bir türlü , unutu tutuğu eli ,durup arkasına baktı , tekrardan görebilmek için. Bu halini gören baba hiç sesini çıkarmadı ve oğlunun o halini seyretti. sonra göz göze gelirdiler ikiside, Mehmet ; istemeye,istemeye gülümseyerek ‘pedalınındı biri kırıkmış hiç güzel değil bu bisiklet’ .der.( ama bir gün alacaktır babası hiç bitmek tükenmeyen bir umut vardır içinde ) Babası yine sesini çıkarmaz bilir Mehmet^in içinden geçen özlemi bilir çizdiği resimlerde hepsinde bir kırık bisiklet olduğunu. Yürürler tekrardan eve doğru ikisinin de sesi çıkmaz yol boyunca. Bu olay babasının içinde büyük bir yara açar. Mehmet in gülerken buğulu gözleri çıkmaz bir türlü aklından. Bir yol düşünür tüm gece ve aklına bir fikir gelir sevinir. İnşaata bulunan çimento torbaları vardır, toplayacaktır onları, sabah olur çalışır babası iş biter başlar kıyı köşe kağıtları toplamaya ,bu sürer 10 gün böyle, sonra biriktirdiği kağıtları emanet bulduğu üç tekerli bir bisiklete atar. satar tüm biriktirdiği kağıtları ama bisikletin yarı parasıdır bu, eve geç kaldığını anlar bakar babadan kalma saatine birden ışık yanar beyninde evet babasından hatıraydı saat ama mehmetin gülen yüzü için değerdi. koştu kapanmadan dükkanlar sattı babadan kalma saati artık tamamdı parası bisikletin ama geç olmuştu yarın iş çıkışı alacaktı, ve gece yüzünü gösterdi tüm ihtişamıyla sonra güneş doğdu ufuktan gitti babası yine işe, akşam olunca koştu bir bisiklet tamircisine zor bela pazarlıkla aldı , pedalı yamuk, boyası dökük ama kırmızı bir bisiklet . o kadar guruluydu ki mehmetin babası sanki elinde tutuğu kırık bisiklet değildi de Mehmet e dünyalar kadar mutluluk götürüyordu , güneş henüz batmamıştı yoldan gözüktü babası,yol tepeye doğru çıktığı için Mehmet önce babasının gülen yüzünü gördü yol ilerledikçe babası doğan güneş gibi beliriyordu ufukta, Mehmet yürüdü babasına doğru ama henüz görmemişti bisikleti sonra elindeki bisikleti gördü Mehmet , koştu tüm özlemiyle önce bisiklete baktı sonra babasına sarıldı, anlatılmaz bir duyguydu ikisi içinde ama Mehmet bilmiyordu bisiklet sürmesini tutu bisikleti babası sonra iteledi yavaşca Mehmet i eve , yarın iş yoktu Mehmet in babasına yarın için söz verdi oğluna öğretecekti sürmesini yemek yediler ailecek Mehmet hemen koştu yatağa sabah olmasını hiç bu kadar çok istemiyordu,gün ağrımıştı Mehmet in sevinçli gözleri ile birlikte.Henüz uyanmamıştı annesi ve babası ama o koştu bisikletine,aldı eline koşturuyordu sanki mutluluğunu , binmese de üzerine. Yol meyili olduğu için kolaydı aşağı doğru inmesi sonra tekrar , tekrar indi sonra binmek istedi pedalı yamuk mutluluğuna .ayaklarını yere sürterek iniyordu, yukarıdan bir ses geldi kulağına belikli araba geliyordu arkasından kenara çekilmek istedi heyecanlandı sonrada hızlıca yolun ortasına düştü bisikleti ile birlikte ,önce bir acı fren sesi ve çığlık duyuldu. Araba aniden çıkan bisikleti fark edememiş üzerinden geçmişti,sesi duyan anne ve babası koştular dışarı ,annesi Mehmet i o halde görünce olduğu yere yığıldı. babası koştu kucakladı Mehmet i ,yerde yamuk pedallı boyası dökük kırmızı bir bisikletten başka birde mehmetin kanı vardı. çarpan araba ile hastaneye götürmek için çırpınıyordu hem babası hem de çarpan adam.babası Mehmet i konuşturmak için çığlık atıyordu adeta ‘ hadi oğlum aç gözlerini, bak uyandım gidelim bisikletine’ Mehmet arabada hafifçe gözlerini açtı ama suratında ne bir acının belirtisi nede bi mutsuzluk ifadesi vardı sanki hayatındaki yaşamak istediği tüm heyecan ve mutlulukları yaşamış biletini almış bir yolcuya benziyordu ve babasına kısık bir sesle’ baba sürdüm bisikletimi’ diyordu ,gelmişlerdi hastaneye ama yapacak pek bir şey kalmamıştı Mehmet son nefesini vermişti.
Sonra ne mi oldu?
Mehmet'in hayatına maal olan kişi en az Mehmet'in babası kadar üzüldü ve babasına kendi fabrikasında sigortalı bir iş verdi ve onlara bir ev tahsis etti. Semra'nın tüm ameliyat masraflarını karşıladı. Semra artık hayata tutunabiliyor. Annesi Mehmet'ten sonra ilk defa Semra'nın o haline gülümsedi. Babası için de hep bir hüzün ve vicdan sorgulaması kaldı.
Son bir kişi kaldı oda Mehmet
Mehmet sevdiği kırmızı bisikleti ile babasını,annesini ve kardeşini bekliyordu uzaklarda

İnsanın yaşı kaç olursa olsun, hayallerinin gerçekleştiğini anlayınca,mutlu olmaması için neden kalmaz.Mehmet belki ,bizim için küçük ama kendi için büyük hayaline kavuştu, Mehmet ten öğreneceğimiz bir şey daha var her ne nedenle ve şekilde yaşanırsa yaşansın bu hayat, asla ama asla umudumuzu kaybetmeyelim, aksi taktirde son nefeste bile mutluluk kelimesi sadece kelimeden ibaret kalır bize….

Fatih_han545@hotmail.com